Hallo Prulleke,
Vandaag is het zo ver. De laatste schooldag van mijn dochter op de basisschool. En of ik het er zwaar mee heb!
Mijn dochter is altijd heel zeker van zichzelf geweest. Ze heeft zo’n zelfvertrouwen waar menig persoon jaloers op zou kunnen zijn, inclusief ikzelf. Niet dat ik het haar misgun. Meer dat ik het zelf ook zou willen hebben. Ze stapt dapper af op nieuwe situaties en vertrouwt er op dat alles goed is of goed komt. Zo ging dat ook bij haar oefendagen op de basisschool.
Oefenen
De eerste keer ging ze oefenen op de middag. Het bleek sinterklaasmiddag te zijn dus ze gingen pepernoten bakken en spelletjes spelen. Ja, als dat je eerste indruk is van de basisschool dan snap ik dat je wel wilt beginnen!
De tweede keer mocht ze in de ochtend oefenen. Ik herinner me nog helder hoe boos ze op me was toen ze naar buiten kwam. Ik had geen boterhammen in haar tas gedaan! Alle kinderen hadden boterhammen en bleven op school eten en dat wilde zij ook. Ze was zich er niet van bewust dat ze maar een halve dag ging oefenen en dat ze daarom geen boterhammen mee had gekregen. Wat ik wel leerde in dat moment was dat ik haar niet op zou hoeven halen om gezellig samen te lunchen als het zo ver was. We zouden meteen een overblijfkaart voor haar aanschaffen. Inmiddels is het schoolsysteem aangepast zodat alle kinderen op school lunchen en er geen overblijfkaarten meer nodig zijn.
School
Haar hele basisschool carrière heeft Pleunie haar best gedaan en laten zien dat zij overal veel interesse in had. De school organiseerde ook allerlei leerzame uitjes om de thema’s waarin ze werkte te ondersteunen. Zo hebben ze wel eens een rondleiding gekregen bij Albert Heijn, bij een Italiaans restaurant (inclusief de koelcellen), een kasteel en nog veel meer interessante excursies. Ze hebben gewerkt in de Paddenpoel en geleerd over de natuur en ze hebben ook verschillende muzikale workshops gehad op school waarvan het percussie optreden met de hele school onder leiding van de Vuilnismannen me nog het meest is bijgebleven.
Natuurlijk heeft ze ook alle reguliere lessen gehad om te leren schrijven, lezen, rekenen, geschiedenis, techniek en aardrijkskunde. Ze deed boekbesprekingen en spreekbeurten die merkbaar steeds meer te maken hadden met de maatschappij. Ze begon in groep 5 met katten (waarbij ik een kijkje organiseerde voor haar bij de dierenarts), daarna heeft ze spreekbeurten gegeven over slavernij, java script en dit jaar nog over LGBTQ+. Ze is helemaal niet verlegen en vertelt graag over wat ze interessant vindt. Zo gaf ze ook graag lessen aan haar klasgenoten in wat zij had geleerd met programmeren.
Mijn dochter is een geboren artiest. Ze houdt van optreden. Toen ze in de onderbouw zat, was er een open podium ochtend. Ze zou met haar vriendje een liedje opvoeren. Hij durfde op het laatste moment niet en in plaats van het af te blazen is ze in haar eentje de bühne op gegaan. Met haar cowboypakje aan kreeg ze de hele zaal mee met “Cowboys & Indianen” van de Dikdakkers. Ook afgelopen week straalde ze in de groep 8 musical en stond vooraan bij de liedjes en danste enthousiast mee.
Afscheid
Zometeen mogen we naar school toe. Om samen met de rest van de school de leerlingen van groep 8 voor een laatste keer uit te zwaaien. En vanavond is het feest. Dat hebben ze ook allemaal verdiend. Want wat zijn die kinderen allemaal gegroeid! Niet alleen in de hoogte maar ook in de diepte. Inmiddels weet ik dat ik niet de enige moeder ben die het vandaag moeilijk heeft. Er gaan verschillende pakjes zakdoekjes doorheen terwijl de herinneringen over de laatste 8 jaar maar binnen flitsen. Het gevoel van trots zal ik altijd houden over mijn dochter. En hoewel er nu een fase eindigt, weet ik ook dat er nog een heleboel moois in het verschiet staat.
Bij dezen wil ik iedereen van Basisschool de Handreiking alvast bedanken voor alles dat ze voor Pleunie hebben gedaan en betekent. Jullie hebben haar een veilige omgeving gegeven zodat zij zichzelf kon ontwikkelen tot de persoon die ze nu is. Ook in de Corona en lock-down periodes hebben jullie er voor gezorgd dat alles zo vloeiend mogelijk werd opgepakt en doorgezet. Dat was voor niemand makkelijk maar de flexibiliteit van de kinderen toont aan hoe veerkrachtig ze zijn omdat ze vertrouwen hebben in hun omgeving. Die eigenschappen gaan ze ook zeker helpen in het voortgezet onderwijs.
Zelf nemen mijn man en ik nog geen afscheid. We hebben nog 2 kinderen op de basisschool dus wij zijn voorlopig nog niet klaar daar. Dat maakt vandaag ook vreemd. Je neemt afscheid, maar niet echt.
Voor iedereen die wel echt afscheid neemt: sterkte en wellicht tot een volgende keer.
Liefs
Leonie François
Onafhankelijk Stampin’ Up! demonstratrice