Hallo Prulleke,
Als de kinderen in bed liggen, kunnen mijn man en ik kijken naar de televisie. De laatste tijd kijken we graag een aflevering van de Netflix serie Ugly Delicious. We houden allebei van lekker eten maar zijn geen fans van zelf uitgebreid eten koken. Toch genieten we allebei van deze serie.
eten
In Ugly Delicious neemt chef David Chang je mee om de beste versie van een bepaald type eten te ontdekken. Bijvoorbeeld pizza. Hij zoekt een Amerikaanse versie en vergelijkt dit met versies in het buitenland. In het geval van pizza was het New York, New Haven, Tokyo en Italië. Hij praat met de verschillende chefs en vraagt over de geschiedenis van het gerecht, hoe het veranderd is en hoe het zich aanpast aan de cultuur. Hij praat over hoe je het eten definieert. Wanneer kun je het niet meer pizza noemen? Hoe het eten evolueert, de chefs er mee experimenteren en smaken veranderen is heel interessant.
tolerantie
Vooral als het gaat over het samensmelten van verschillende culturen wordt voedsel daar vaak als brug in genoemd. Als mensen bereid zijn elkaars eten te proeven, delen ze ook de cultuur en leren de geschiedenis kennen. Wanneer een gerecht dat typisch is voor een land gemaakt, wordt met lokale ingrediënten van een ander land, ontstaat iets unieks. Ik hou van het idee dat je mensen en culturen leert begrijpen door voedsel. Maar ik hou ook van verschillende soorten eten. Als we naar het buitenland gaan probeer ik ook altijd wat te proeven dat echt van daar is. En het idee van een soort sushipizza klinkt vreemd maar als ik de chefs mag geloven, is het het proberen meer dan waard.
meesterschap
De gesprekken met de andere chefs zijn interessant om te volgen. Ze dollen soms wat met elkaar maar als het gaat om eten, dan zie je duidelijk dat ze allemaal dezelfde passie hebben. Hoewel ze ieder duidelijk een eigen mening hebben, delen ze de waardering voor de beste producten en het doel om daar het beste uit te halen. Het meesterschap dat ze daar voor hebben ontwikkeld, ieder volgens hun eigen pad, komt door ervaring en een oer-drive om het iets unieks neer te zetten en grenzen te verleggen.
messen
Dat zie ik terug in andere programma’s die ik graag kijk. Forged In Fire bijvoorbeeld is een programma waarin 4 messenmakers de strijd met elkaar aan gaan om het beste mes te maken. Ze hebben 2 voorrondes. De eerste voor het metalen gedeelte van het mes, dan valt de eerste kandidaat af. In de tweede ronde moeten ze het handvat erop te maken en het mes af te maken. Aan het einde van die ronde wordt het mes flink op de proef genomen. Er blijven 2 kandidaten over die vervolgens 5 dagen hebben om een voorgeselecteerd wapen uit de geschiedenis na te maken in hun eigen smederijen. Eenmaal terug worden ook deze wapens uitvoerig getest waarna de winnaar bekend wordt gemaakt, die zichzelf Forged In Fire Champion mag noemen en $ 10.000 wint.
respect
Hoewel ik zelf niks heb met messen of smeden, vind ik het fascinerend om te zien met hoeveel passie de kandidaten hun vakmanschap laten zien. De obstakels die ze moeten overwinnen en hoe ze eruit komen. En hoeveel respect de kandidaten hebben voor elkaar. Vaak vertellen ze in het exit-interviewtje dat ze nieuwe vrienden gemaakt hebben en dat ze verder gaan met leren en oefenen met wat ze nu geleerd hebben of willen verbeteren zodat het de volgende keer wel of beter lukt.
connectie
Die passie heb ik ook voor mijn werk. Ik wil ook de mooiste versie van de producten neerzetten die ik kan maken met de spullen die ik heb. Ik wil zo veel mogelijk technieken kunnen delen en nieuwe versies bedenken. En dit delen en zien hoe dit mensen verbindt. Connectie is de sleutel. Open staan voor elkaar, delen en steunen. Ik zie het in de series die ik kijk en ik voel het in het werk dat ik doe. Ik geniet er van te weten wat die connectie betekent en dat ik op deze manier mijn wereld ook een beetje meer tolerant en liefdevol maak.
Tot de volgende keer
Leonie
Onafhankelijk Stampin’ Up! demonstratrice in Eindhoven en omgeving